Het was een zoektocht naar een nieuwe sound, een nieuw gevoel en wellicht ook wel een nieuwe muzikale identiteit. Ik was op zoek naar een kleur. Veelal kreeg ik de afgelopen periode complimenten over de songs die ik onder de naam Rémon Beeftink speel, maar ook klonk het argument dat er niet genoeg muzikale identiteit in de muziek verweven zat. Achteraf snap ik dat heel goed. “Het was een zoektocht”, zoals je dat in interviews in muziekmagazines veel leest. En dat was het ook echt. Muziek maken is persoonlijk, net zoals het leven.

Ik ben gaan schrijven, alleen achter mijn computer. De voor mij bekende paden heb ik wat meer links laten liggen en ik ben vrij intuïtief aan de slag gegaan. Ik deed gewoon waar ik zin in had. Dat voelde erg goed. In een vrij korte periode heb ik 18 nieuwe ideeën op de harde schijf gezet. Daarvan heb ik er 8 laten liggen en van de rest heb ik een album gemaakt. Het voelde als een nieuw begin.

Misschien was mijn project Rémon Beeftink wel een rebound en heb ik nu mijn ware liefde gevonden. De tijd zal het leren. Niets is eeuwig. Maar, op dit moment is de glimlach die op mijn gezicht een feit.